Tefrikanin zararlari

Kitaplar | Yazarlar | İlmihal | Sohbetler | Hutbeler

Muhterem Müslümanlar!

Dinimiz, birlik ve beraberliği emretmiş, tefrikayı haram kılmıştır. İhtilâf ve çekişme ayrılığı, dağılmayı ve esarete, felâkete ve izmihlale düşmeyi hazırlar.
Birlik ve beraberlik, şuuru olanların şiarıdır. Akl-ı selim sahiplerinin takip edecekleri yol budur.
Dini, kitabı, kıblesi ve gayesi bir; peygamberi aynı, Allah'ı bir olan îslâm yolcuları için çekişme, didişme Kur'ân'ın ruhuna aykırıdır.

İbretle bir Kur'ân oku, Diyor ki «La teferrekû».
Azamî müşterekte birleşmesi kabil iken asgarîsinde bile anlaşamayan, şirâzesi dağılmış kitap formaları gibi perişan olan insanlar, ancak düşmanlarının galibiyetine zemin hazırlamış olurlar.
Tefrikanın peşinden koşarken hürriyetini kaybetmiş milletler, diğer insanlar için ibret dersi olmalıdır. Onların batış ve felâketinden ibret almayanlar, gelecekteki nesillere ibret olurlar. Cenâb-ı Hak buyuruyor ki:

«Siz, kendilerine apaçık deliller, âyetler geldikten sonra parçalanıp ayrılanlar, ihtilâfa düşenler gibi olmayın. İşte onlar (in hâli) : En büyük azap onlarındır» (1).
Kahraman ecdadımız böyle iz'ansız mıydı? Onlar, ayrılık sevdasına düşerek böyle perişan hâle gelmişler miydi, onların arasında birlik bağlan bu derece tarumar olmuş muydu?

Cemaat ruhunun rahnedâr olması; o milletin kuvvet ve haşmetinin kaybolmasına sebep olur. Gemileri bağlayan halat, gevşeyecek, dağılacak olursa sağlamlığını, kuvvetini ve benliğini kaybeder. İnce elyaf, değil bir gemiyi, kediyi bile zaptedemez. Halatın sağlamlığı liflerinin birbirine sımsıkı sarılmış olmasına bağlıdır.
Bir milleti teşkil eden fertler; halat misâli sarmaşır, anlaşır ve îslâmm emrettiği birlik ruhunda kaynaşırsa şerefli bir millet olarak asırlarca payidar olur. Aksi halde zillet ve esaretin mahkûmu olurlar. Hikâye ederler ki;

Bir kurdun, yemeye muvaffak olamadığı üç öküzcük varmış. Bunlar, her zaman birbirine arka vererek otlarlar ve birbirinden ay-rılmazlarmış. Kurt, gayesine erişmek için bunların arasını açmayı düşünmüş. Bu hayvancıkların biri kırmızı, biri beyaz biri de alaca renkliymiş. Kurt, beyazla alacaya sokulmuş:
«Siz ne kadar hoş ve güzelsiniz! Fakat bu kırmızı arkadaşınız,
sizin aranıza yakışmıyor» demiş. Diğerleri bu sözü tasdik edince
kurt: .
«Bunu aranızdan uzaklaştırın» demiş. Onlar, bu işin çaresini sorunca:

«Siz bana yardımcı olursanız ben onu sizden uzaklaştırırım» cevabını vermiş. Kimi, arkadaşının boynundan kimi, ayaklarından bastırarak kurda yardımcı olmuşlar. Kurt, obur bir iştiha ile, kırmızı öküzü parçalamış. Zaman ilerlerken kurdun midesi kırmızı öküzün vücudunu eritmiş ve tüketmiş.
Karnı acıkan kurt, aynı kurnazlıkla ve beyaz arkadaşının yardımı ile alaca öküzü de parçalamış. Yavaş yavaş onu da yemiş ve tüketmiş! Daha sonra beyaz öküzün karşısına dikilmiş ve hiçbir te'-vile lüzum dahi görmeden «Ben seni yiyeceğim» demiş. Hikâyenin bütün değeri, beyaz öküzün verdiği şu cevapta toplanmaktadır:

«Biz, kırmızı öküzü yedirdiğimiz gün yenilmiştik».
Kurttan daha kurnaz ve korkunç, din ve millet düşmanlarına karşı birbirimizi feda edersek, kendimizin hayat ve saadetiyle oynamış oluruz. Akif beyin beyti ne kadar güzeldir:
Girmeden bir millete tefrika, düşman giremez; Toplu vurdukça gönüller, onu top sindiremez.

Resûl-i Ekrem Efendimiz bir hadîs-i şeriflerinde:
«Ayrılık yapan bizden değildir» (2), buyurmaktadırlar.
Ormanı sık olan yerlere yağmurun çok indiği gibi, efradı arasın
da sevgi ve beraberlik bulunan bir milletin üzerine de Allah'ın ma
nevî rahmet ve bereketi iner.

Resûlullah Efendimiz buyuruyorlar ki:
«Allah, ümmetimi sapkınlık üzerinde toplamaz. Allah'ın (lütuf)
eli cemaat üzerinedir. Kim ayrılık yaparsa cehenneme (gitmek üze
re) ayrılmış olun» (3).
.
Aziz mü'minler!

Dinimiz, cemaat ruhuna büyük bir ehemmiyet ve değer vermiştir. Nerede cemaat varsa orada bolluk, bereket, rahmet ve sevap vardır. Cemaatle kılınan namazın sevabı, tek başına kılınandan yirmi yedi derece fazladır. Bunun sebebi topluluktaki rahmet sebebiyledir.
Bir kişilik yemeği, besmele çekerek, iki kişi yiyecek olsa her ikisi de doyacaktır. Doymadıklarından şikâyet eden kimselere ,

Peygamber Efendimizin cevabı:
«ihtimal ki ayn yiyorsunuzdur» demek olmuştur.
Cemaat olmayan yerde, cum'a namazı kılmak için şart yoktur. Cemaat bulunmayan mahalde bayram namazı kılmaya hak yoktur.
insanların birbirlerinden fark ve üstünlükleri ancak takva iledir. Bir kimsenin ırkı, tahkire veya üstünlük iddiasına sebep olamaz, olmamalıdır. Peygamber Efendimizin ashabı arasında, Medineli ile Mekkeli diye bir ayırma yok, kardeşçe mahabbet vardı.

Selmân-ı Farisî, Bilâl-i Habeşî ve Suheyb-i Rûmî (radiyallahü anhüm) Hazretleri, Kureyş kabilesine mensup bir sahabeden daha düşük bir muamele görmezdi, islâm tarihi bu gibi göğüs kabartıcı menkıbelerle doludur.
Sen, ben desin efrâd, aradan vahdeti kaldır; Milletler için işte kıyamet o zamandır.
Bir tarafta kavmiyet taassubu, diğer tarafta tslâmiyetin tahakkuku birlikte yürüyemez. İki gaye tanıyan kimse, birini diğerinden üstün tutacaktır.

Allahü Teâlâ bir göğüste iki kalb yaratmamıştır. Bir gönülde iki gayenin yaşaması imkânsızdır, insan, gayeye ulaşabilmek için, ona aşk derecesinde bağlanmak mecburiyetindedir.

Allahü Teâlâ bir âyet-i kerimede buyuruyor ki:
«Hepiniz, toptan sımsıkı Allah'ın ipine sarılın. Parçalanıp ayrılmayın» (4)
.
Tefrika; milletleri perişan eden, ocakları söndüren, hür insanları esaret boyunduruğu altına sokan büyük bir felâkettir. Ecdadımız, bu tehlikeyi sezdikleri için hem tefrikadan kaçmış hem de bizi uyarmışlardır. Karşısında düşman ordularını kahreden, mağlup eden Yavuz'-un şu beyti ne kadar içli ve uyarıcıdır:

Milletimde ihtilâf-ü tefrika endişesi,
Kûşe-i kabrimde hattâ bikarar eyler beni.
Bizim ihtilâfa düşmemizden mezardaki ecdadımızın kemikleri sızlar, ruhları rencide olur. Başında akıl cevheri bulunan mü'minler,

vatanın selâmeti ve İslâm'ın izzeti için birlik ve beraberliği zarurî görür. Aksi halde ne vatan ne de can kalır.
Ittihad olmasa vatan yaşamaz. Çünkü can olmayınca ten yaşamaz.

Tefrikanin zararlari

Yeni Hutbe Kitabi

MollaCami.Com

İçerik

Sayfalar

Sözlükler

Forumlar