İstanbul'un fethi

Kitaplar | Yazarlar | İlmihal | Sohbetler | Hutbeler

Muhterem Müslümanlar!

istanbul'un fethinin . . . . cı sene-i devriyesinin yaklaşması sebebiyle bu şehrin alınmasında müessir olan maddî ve manevî sebepleri dile getirmek istiyoruz.
Milâttan altı buçuk asır önce, Sarayburnu'nda küçük bir köy olarak kurulan istanbul, zamanla genişleyip büyük bir şehir hâlini almıştır Kostantiniyye şehri hâline gelişi, Milâdî tarihle 300 yılına tesadüf eder. Bundan altmış beş yıl sonra da Şarkî Roma İmparatorluğu'nun merkezi hâline gelince önemi daha da artmıştır.

istanbul; lâtif havası, denizi, pırıl pırıl manzarası, sulan, yeşü-likleri ve Asya ile Avrupa arasında köprü teşkil edecek konumu itiba^ riyle pekçok milletlerin hayalini doldurmakta idi. Hükümdarlar ve krallar, orayı elde etmek için açık ve gizli tertipler hazırlıyor, ordular toplayıp istanbul'u muhasara altına alıyorlardı.

İstanbul, Müslüman Türk milleti tarafından beş defa kuşatılmıştır. Bunlardan ikisi Yıldırım Bâyezid, biri onun şehzadesi Musa Çelebi tarafından olmuş fakat kendilerine fetih müyesser olmamıştı.
Dördüncü defa Sultan ikinci Murad tarafından yapılan kuşatma da neticesiz kalmıştı. Fakat onun mahdumu İkinci Mehmed, bu zor işi başaracak ve «Fâtih» unvanını alacaktı.

Fatih, 29 Mart 1432 tarihinde İsfendiyar Beyin kızı ve Sultan İkinci Murad'ın zevcesi Hatice Sultan'dan doğmuştu.
O günün saray teamüllerine göre Fatih'in yetişmesine büyük bir dikkat gösterilmekte idi. Manisa Valisi bulunduğu sırada, büyük âlim Molla GürânFyi hoca tayin eden İkinci Murad, oğlunun yetişmesinde büyük bir titizlik göstermiş idi.

Hazret-i Fatih, din ve dünya ilimlerinin her ikisini de öğrenmek» te idi. O, küfrün bulutlarım darmadağın edecek iman ve İslâm şuuruna; Bizans'ın surlarını taş taş sökecek teknik bilgilere, tarihte çığır açıp, çığır kapayacak siyasî dehâya ve anadilinden başka beş yaban* cı lisana vâkıf bulunmakta idi.
Döktürdüğü topların menzil hesaplarını bizzat yapacak kadar hendeseye vâkıf bulunan Fatih, o gün «Müderris» adı verileri bir profesör seviyesinde İslâmî bilgilere sahipti.

İkinci Mehmedl İstanbul'u fethetme hevesine sevk eden âmil, cihangirlik sevdası değildi. Resûlullah Efendimizin asırlarca evvel müjdelediği fetih ve «Orayı fetheden kumandan ne hoş kumandandır» hadîsindeki medhe lâyık olmak arzusu idi.
Buna ilâve olarak, İstanbul'un fethi Osmanlı saltanatının Asya ile Avrupa kıtalarındaki ülkeleri birleştirecek, muvasala ve müdafaa imkânlarını kolaylaştıracak ve her iki kıt'ada genişlemeye yardım edecekti.

Aziz mü'minler!

Azmi önünde alınmayacak kaPa, yıkılmayacak sur tanımayan İkinci Mehmed, fethi kolaylaştırmak için boğazı kontrolü altına almak zaruretine inanmış bulunuyordu. Dört ay gibi kısa bir zamanda Rumelihisan'm yaptırdı.

Din ile tekniği, hacimle şekil gibi ruhunda mezceden Fatih, bizzat hazırladığı sur plânını, Peygamber Efendimizin ismi bulunan
«Muhammedi» şeklinde çizmiş; mim harfinin geleceği yerlere kuleler koydurmuş ve Hazret-i Muhammed'in yoluna baş koyduğunu açıklamış ve:
Avni Hakkı himmet-i cünd-i RicâlüHah ile, Ehl-i küfrü serseter kahreylemektir niyyetim,
beyti ile, Allah'a olan tevekkülünü ve Ricâlüllah'a olan güvenini dile getirmiş oluyordu.
îki yüz altmış beş bin kişilik ordusunun içinde serâmedân-ı evliyadan ve ilmin zirvesindeki ulemâdan yetmiş yedi kişi vardı,. Bu muhterem zatlar; yaptıkları vaaz ve öğütlerle cihadın faziletini, kulaklardan gönüllere, hayat iksiri gibi akıtmışlar ve islâm askerlerini birer «rSerdengeçti» İslâm gazisi hâline getirmişlerdi. Hayatım istihkar eden İslâm askerleri, bu uğurda şehid olmayı, yaşamaya tercih etmekte idiler.

İslâm şuuru ile yetişmiş ve çihad hevesiyle bilenmiş bu ordu, 7 Şubat 1453'te Edirne'den hareket etmiş, 5 Nisan'da İstanbul surları önüne varmış bulunuyordu.
Şair, âlim, abid ve istikbalin Fatihi; seccadesini Eyüp tarafına »erdirip ordusuna imam olarak öğle namazını bizzat kendisi kıldırdı. Şükür secdesine kapanıp Allahü Teâlâ'ya, muzaffer kılması için dualarda bulundu ve ordusuna muhasaranın başladığım

ilân ettirdi.

Celallendiği zaman, atım denize sürüp düşmanı kahretmek isteyen Fatih yetmiş parçalık bir donanmayı, karadan yürüterek Haliç'e indirmiş, dünya tarihinde ilk ve son defa görülmüş bir işi başarmıştı. Verdiği kararda en ufak bir fikir zaafı göstermeyen Fatih, fasılasız olarak surları yirmi gün top ateşine tutturdu. Atını ateş hattına kadar sürerek askerlerinin kuvve-i maneviyelerini takviye ediyordu. Kan dökmek gayesi gütmeyen Fatih, İsfendiyaroğlu'nu, Şarkî Roma împaratoru'na elçi olarak gönderip şu haberi ulaştırdı: «Kan dökülmesini istemiyoruz şehri teslim ediniz».
İmparator bu teklifi reddedince muharebeye devam emrini verdi.
Muhasara devam ediyor ve şehrin alınması gecikiyordu. Devrin sadrazamı, padişaha, muhasaranın kaldırılmasını teklif edince tarihlere şan veren su cevabı âldı: «Hayır!.. Muhasara asla kaldırılamaz. Ordularımın önünde düşmeyecek bir kal'a, mağlup olmayacak bir ordu yoktur.

Ya ben Bizans'ı alırım, ya Bizans beni!».
O günün harp tekniğine göre kanlı bir muharebe başlamıştı. Tüneller açılıyor, temeller barutla tahrip ediliyor, toplarla kale bedenleri dövülmeye devam ediliyordu.
İslâm askeri, dâsitani bir feragatle dövüşmekte «Ta gazi veya şe-hîd» olmaya azmetmiş bulunmaktaydı.

Din kardeşlerim!

Takvimler 29 Mayıs 1453 tarihini gösteriyordu. Fatih'in sabrı son raddeye gelmişti Artık istanbul, İslâm beldeleri aralarına katılınalıydi. O günün gecesinde hiçbir kimse uyumamış, herkes dua ederek ordunun zaferine niyazda bulunmuşlardı.

Sabah namazı kılınmış, güneş ortalığı aydınlatırken Fatih hücum emrini vermişti. Mü'minlerin ağızlarından çıkan tekbirler, Allah Allah «esleri, kal'a duvarlarında akisler yaparak etrafa yayılıyordu.

Allah'ın Resulü, ins-ü cin Peygamberi Hazret4 Muhammed'in, «Allah, Rum (ların elinde bulunan) Kostantiniyye'nin fethini tekbir ve teşbih ile nıü'minlere müyesser kılmadıkça kıyamet kopmaz» (1)
,
hadîs-i şerifindeki müjdesi yaklaşmış bulunuyordu.
Fatih, vezirlerin muhalefetine rağmen, atıni ön saflara kadar sürüyor, «Vurun cengâverlerim, koman kurtlarım! Allah büyüktür» diyerek kılıç sallıyordu.
Enbiya ve evliyaya istinadım var benim.
Lutfu Kaktandır hemen ümidi fethi nusretirn.
Elli Beşinci Hutbe

Deylenl.
diyea Fatih, son gayreti sarfetmekte idi.

Ulubatlı Hasan, tırnaklan ile kaFaya tırmanmaya muvaffak olmuş, Türk bayrağını surların üzerine dikmişti. Bunu gören îslâm askeri coşmuş ve hiçbir engel tanımaz hâle gelmişti. Surlarda büyük boşluklar açılmış ve buralardan içeri giren askerlerimiz kale kapısını açmışlardı. Kostantiniyye feth-elunmuş, artık İstanbul diye anılacak bu şehir, Müslüman Türk'ün malı olmuştu.

Peygamber Efendimiz «İstanbul elbette ve muhakkak fethölunacaktır. (Orayı fetheden ordunun) kumandanı ne hoş emirdir, onun askerleri ne hoş askerdir» övgüsüne Hazret-i Fatih ve as* kirleri şayan olmuşlardı

İstanbul'un fethi

Yeni Hutbe Kitabi

MollaCami.Com

İçerik

Sayfalar

Sözlükler

Forumlar