Kitaplar | Yazarlar | İlmihal | Sohbetler | Hutbeler

FAKİRLİKTE SABIR

Oğlum;
bilir misin, nedir fakirlik?
Söyleyim sana,
yoksa haberin.
Cübbenin altında yoksul durur gerçi,
ama zengin gösterir halka kendini.
Açtır;
tokluktan dem vurur.
Davranabilir mi düşmanına dost?
Olsa da cılız, zayıf ve perişan,
Kalmaz ibadet vakti rakibinden geri.
Belli etme fakirliğini başkasına.
Çekme bugünün sıkıntısını yarın.
Üzülme;
sana can veren yarın
nihayet bir ekmek de verir.
Ne zamana dek dane taşıyacaksın karınca gibi?
Mertsen,
yoksulluğu mertçe çek.
Olursa başarın Allah’a tevekkülle,
verir senin rızkını da Allah
kuşlara verdiği gibi.
Şükreder fakir insan Allah'a,
verse de rızık diye kuru ekmek kenarı.
Zenginin önünde eğilme tak gibi,
olma nifak ehliyle bir.
Çekmez şöhret sevdası yol eri halkın gözünde;
utanmaz;
cübbe giymekten sıkılmaz.
Kimde varsa iyi isim yapma sevdası,
Sayma onu has.
Avamdır onun dünyası.
Kurtulursa gönlün ziynet hevesinden,
nasıl olursun binit ve eyer hevesinde?
Kim sarılırsa hırsla dünyaya,kuşkusuz olmaz Allah ondan razı.
Bir devekuşu say bu nefsi;
ne yük taşır,
ne uçar.
Kanat aç, uç dersin;
deveyim, der.
Yük yüklersin;
kuşum der.
Çekicidir rengi zehirli ot gibi.
Acıdır tadı ama,
kokusu nahoş.
Çağırsan ibadete,
gösterir gevşeklik.
Günah işlemek için harekete geçer.
En iyisi, nefsi hapsetmek;
ne buyurursa, aksini yapmak.
Çare yok boyun eğdirmek için
aç, susuz bırakmaktan başka.
Deve gibi yola gel,
yük taşı.
İbadet yükünü Cebbar Allah’a taşı.
Nasıl kaçtıysa yükünden devekuşu,
o da döktü hayat bahçesinin yaprağını.
Canla başla taşıman gerek bu kapının yükünü.
Yoksa köpek gibi çıkartırsın dilini.
Kim isyan ederse bu yüklere,
dolar ambarları lanetle.
Kabul etmişsin emanet yükünü.
Taşı bunu o zaman, olma melul.
Daha ilk günden gevezelik etmişsin.
Gevezeliğini cehaletten etmişsin.
Oğlum;
Kıpırdan,
olma tembel.
Madem dedin “belâ, evet”,
gevşek kalma.
Kim olursa ibadetinde tembel,eline geçen olacak gümrahlık
ve yardımsız kalmak.
İbadet vakti rüzgar gibi ol.
Her dünya işinden kurtul, fariğ ol.
Yolun uzak,
yükün çok ağır.
Çalış,
başkalarından geri kalma.
Yol korkunç,
haydutlar pusuda.
Bir rehber al yanına,
kalma yolda.
Yolda yükü ağır olanın
her an gözünden kan akar.
Leşin var,
hafiflet yükünü.
Görürsün yoksa yolda
yükün ağırlaştığını.
Nedir yükün?
Alçak dünyanın leşi,
yolunda kendini zebun ettiğin.
Uyunacak yer olsa da bu yol senin için,
rahmeti yok
ne canına,
ne tenine.


Eserin yazarı: Feridüddin-i Attar Eser: Pendname

  • Yeni Ekle
Yorumlar (0)

Pendname

MollaCami.Com