Kitaplar | Yazarlar | İlmihal | Sohbetler | Hutbeler

H.2. Osmanlı Döneminden Nükteler

Hasta Olmayasın Diye

Fatih Sultan Mehmed bir Anadolu seferi dönüşünde, Balıkesir'den geçiyordu. Hava oldukça sıcaktı. Bu sıcaktan herkes gibi Fatih Sultan Mehmed de nasibine düşeni almıştı. Öylesine yorgundu ki... Kendisini bu halde gören bir köylü kadını bir tas içerisinde ona ayran ikram etti. Ayranın üstünde iki üç tane saman çöplerini üfleye üfleye ayranı içti. Sonra da kendisini bir ana şefkatiyle seyreden ihtiyar köylü kadına: "Allah razı olsun," dedi. "Ama şu saman çöpleri ayranı bir nefeste içmeme engel oldu." İhtiyar kadın Fatih'in bu sözlerine anne şefkatinin boyutlarını gözler önüne seren, şu cevabı verdi: "Oğul, ben onları ayranın üzerine kasıtlı koydum.Sen uzak yoldan geliyorsun. Sonra terlemişsin de. Soğuk ayranı bir yudumda içersin de hasta olursun, hasta olmayasın diye böyle yaptım

Kılıcın Hakkını Unutma

Fatih, İstanbul'u fethetmişti. Şimdi atının üzerinde ordusuyla şehre giriyordu.
Dervişlerden biri Fatih'in atının yularına yapışıp Padişaha şöyle dedi:
"Padişahım! İstanbul'u biz dervişlerin duaları sayesinde aldığını unutma.
Fatih, dervişin bu haline ve sözüne hafifçe gülümsedi ve:
"Doğru söylersin" dedi. Eliyle kılıcını işaret ettikten sonra da şöyle dedi:
"Ama sen de şu kılıcın hakkını unutma."

Alçak Sesle Söyle

Fatih bir gün dilencinin birine bir altın vermişti. Dilenci, Padişahın verdiği altını az bularak şöyle bir soru sordu: "Bu nasıl olur Padişahım? Ben senin kardeşin olduğum halde nasıl olur da bana bir altın verirsin?" Dilencinin ne demek istediğini tam anlamayan Fatih sordu: "Sen benim nereden kardeşim oluyorsun?"
Dilenci şu açıklamayı yaptı: "İkimizde de Adem babamız ve Havva anamızdan dünyaya gelmedik mi? Böyle bir durumda kardeş sayılmıyor muyuz?" Fatih gülümsedi. Bu cevap hoşuna gitmişti çünkü. Dilencinin kulağına eğilerek şöyle dedi: "Aman alçak sesle söyle. Bu söylediğini diğer kardeşlerimiz de işitip gelirlerse, senin payına bir altın bile düşmez."

İstanbul'u Değil Dünyayı Alırım


Fatih, Edirne'de bir gün kıyafetini değiştirip çarşıda gezmeye başlamış. Bir ara bir bakkala
uğrayıp yağ istemiş. Yağı aldıktan sonra da bal istemiş. İstemiş istemesine ya bakkal balı
vermeyip şöyle demiş:
"Bal var, yalnız onu da şu bakkaldan alın efendim."
Padişah şaşkınlık içerisinde şu soruyu sormuş:
"Niye sen vermiyorsun?"
Bakkal, sen şekilde cevaplandırmış Fatih'in sorusunu:
"Yalnızca ben kazanırsam öteki bakkallar açlıktan ölürler. Onların da çoçukları var,
onlar da kazansınlar." Padişah, hayretler içerisinde diğer bakkallara da uğramış ve hep aynı
cevabı almış: "Sadece ben kazanmayayım, onlar da kazansın," demişler her biri.
Bunun üzerine şöyle söylemiş Fatih Sultan Mehmed:
"Birbirlerine bu derece bağlı, birbirlerini böylesine düşünen bir halkım olduktan sonra
ben değil İstanbul'u, bütün dünyayı bile alırım."

Eser: VECİZ NÜKTELER

VECİZ NÜKTELER

• A.1. Rasûl ve Nebîlerden Nükteler
• B.1. Sahabe ve Tabiundan Nükteler
• B.2. Sahabe ve Tabiundan Nükteler
• C.1. Maneviyat Büyüklerinden Nükteler
• C.2. Maneviyat Büyüklerinden Nükteler
• D.1. İslâm Düşünür ve Alimlerinden Nükteler
• D.2. İslâm Düşünür ve Alimlerinden Nükteler
• E.1. Abbasi ve Emevi Devri Devlet Adamlarından Nükteler
• F.1. Nasreddin Hocadan Nükteler
• G.1. Son Dönem Türk Yazar ve Düşünürlerden Nükteler
• H.1. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.2. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.3. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.4. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.6. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.7. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.5. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.8. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.9. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.1O. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.11. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.12. Osmanlı Döneminden Nükteler
• H.13. Osmanlı Döneminden Nükteler
• I.1. Diğer Nükteler