Kitaplar | Yazarlar | İlmihal | Sohbetler | Hutbeler

Misvak

Her halükârda (her zaman ve her yerde ) misvak kullanmak sünettir.

Ancak oruçlu bir kimse için zevaldan sonra kullanılması mekruhtur. Mis­vakın aşağıda sayacağımız 3 yerde kullanılmasının sünnet oluşu daha da te´kid kazanmıştır. Bunlar, 1) Ağzın yiyecek veya yiyecek haricinde bazı şeylerden ötürü bozulması durumunda. 2) Uykudan uyanıldığı zamanlar­da. 3) Namaza durulduğu zaman.

Misvakın her zaman kullanılması sünnettir. Hazreti Aişe (r. anha)´dan rivayete göre eygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:

"Misvak kullanmak ağzı temizlemek ve rabbı da razı etmektir." [1]

Misvak, Arak olarak bilinen misvak ağacını dişlerin üzerinde gezdiril­mesi fiiline denir. Ağız üzerinde bulunan kirleri temizleyen her ağaçtan misvak yapılabilir. Hatta günümüzde kullanılan diş fırçası da aynı işi gör­mektedir. Ancak sünnet amacıyla kullanıldığı takdirde bütün bu muamele şekillen sünnet oluyorsa da Suudi Arabistan´da bulunan Arak ağacı olarak bilinen misvak kadar efdal olamaz. Bu nedenle bilinen misvak ağacının kullanılması daha da efdaldır.

Oruçlu kişinin öğleden sonra misvak kullanması mekruhtur. Çünkü Resulullah: "Yemin ederim ki oruçlunun ağzının kokusu Allah katında miskten daha güzeldir." [2] buyurmuştur.

Gerçekten oruçlu kişinin ağız kokusu genelde öğleden sonra kokmak­ladır. Misvakın kullanılması bu kokuyu giderir. Bundan dolayı mekruhtur. Ağız kokusunun kirden, uzun süreli sükuttan ve yemek ya da içmekten sonra oluşan kokulu (soğan, sarmısak vb. gibi şeylerin yenilmesi) durum­da ve uykudan uyandıktan sonra misvakın kullanılması daha da efdaldir. Peygamberimiz (s.a.v.) gecelen uykudan her kalktığında ağzını misvak ederdi. [3] Namaza hazırlanırken de misvak kullanmak daha da efdaldir. Hz. Aişe (r. anha) "Resulullah (s.a.v.) gece veya gündüz her uykudan kal­kışında abdestten önce ağzını misvaklardı." [4]



--------------------------------------------------------------------------------

[1] Nesai: 1/10.

[2] Buhari, 1795; Müslim, 1151.

[3] Buhari, 242; Müslim, 255.

[4] Ehu Davud, 57.

Kadı Ebu Şuca?, Ğayet?ül-İhtisar ve Şerhi, Ravza Yayınları: 84.

Eserin yazarı: Kadı Ebu Şuca Eser: DELİLLİ ŞAFİ İLMİHALİ